ای هـمـنـشـیـن غــربت پـنـهـانـی دلــم             بشـنـو کمی ز شــرح پــریشــانــی دلم

یک عمر غربت است جدا بودن از شما             رحــمــی نما به نــالــهٔ طــولانی دلــم

چندین سحر به عشق تو شد پهن سفره ام             امــا نـیــامــدی تو به مـهـمـانــی دلــم

هر بــار نامه عـمـلــم کــرده ام مرور             خـجـلـت کـشـیـده ام ز مسـلمــانی دلـم

دستم اگــر به خــاک کف پای تو رسد             با آبــرو شــود گِــل رحــمــانــی دلــم

آشـفـتـگـیِ این دل ما بی دلیــل نیـست             دستــانِ مــادر تــو شــده بــانــی دلــم

یادش بخیــر پیـر خــرابــات معــرفت             مـحـبــوب تو، نگــار جــمـارانــی دلم

حقا که خالی است به میخـانه جای آن             همنــالــه های ذکــر حسین جانی دلــم

آقا حــلال کن تو اگــر کــم گــذاشـتــم             اشــکــم بــود گــواه پــشــیـمـانی دلــم

شکر خــدا که آخــر سفــره حـواله شد            کــارم به دست یــار خــراســانی دلــم

یا ایهــا العــزیز کــم مـا را قبــول کن

این گـریه ها و سینه زدن ها قبول کن